Mieliśmy nieco problemów technicznych ze stroną, dlatego słowa lutego i  marca 2022 publikujemy dopiero teraz.

1. Ukraina — w zasadzie nie uwzględniamy nazw własnych w naszych zestawieniach, tym razem jednak jest to niemożliwe. Jedną z nielicznych nazw własnych, która trafiła do słów miesiąca był Euromajdan w grudniu 2013. O Ukrainie pisaliśmy także kilka miesięcy później, w związku z aneksją Krymu w 2014 roku oraz omawiając słowo roku 2014, którym był wyraz separatysta (komentarz Jerzego Bartmińskiego); w kolejnych miesiącach smutne konteksty agresywnych działań  wschodniego sąsiada Ukrainy pojawiały się wielokrotnie.
2. wojna — która dziś znaczy przede wszystkim niewyobrażalne cierpienia napadniętych, wielkie poświęcenie i bohaterstwo obrońców w obliczu bestialstw agresorów.
3. uchodźca, uciekać — bo miliony osób musiało uciekać przed wojną; to bez wątpienia słowo początku XXI wieku (w naszych zestawieniach słowo roku 2015); pamiętając o pomocy, z którą spotkali się uchodźcy z Ukrainy, nie zapominajmy o ludziach wyrzucanych do lasu na granicy białoruskiej.
4. inwazja, agresja — bo przecież nie „operacja specjalna”, za której pomocą agresorzy usiłują zamaskować fakt inwazji, o  bestialstwach i pospolitych przestępstwach, których się dopuszczają, milcząc lub kłamiąc.
5. pomoc, pomagać — bo skalą, zorganizowaniem i powszechnością zaskoczyliśmy nie tylko samych siebie; dwa miesiące później musimy pamiętać, że pomoc jest ciągle potrzebna, również koczującym w lasach i wyrzucanym za stuosiemdziesięciokilometrowy, wysoki na kilka metrów płot.
6. wojsko, armia — częściej w kontekście agresora niż broniących ojczyzny żołnierzy ukraińskich, być może przez akty okrucieństwa, zbrodnie i pospolite przestępstwa, których dopuszczają się (nie bez przyzwolenia) żołnierze najeźdźcy.
7. sankcje — gospodarcze, polityczne i społeczne nałożone na łamiących prawo międzynarodowe agresorów; wyraz sankcja, pochodzący z łaciny (w polszczyźnie obecny prawdopodobnie za pośrednictwem francuskiego), pierwotnie oznaczał  ‘sprawienie, że coś jest nienaruszalne, uświęcenie czegoś’; współcześnie ma on dwa znaczenia — pierwsze, będące kontynuacją etymologicznego, funkcjonuje częściej jako czasownik (u)sankcjonować i odnosi się do nadania czemuś mocy prawnej; drugie, nowsze odnosi się do negatywnych skutków, jakie ponosi ten, kto nie podporządkowuje się prawu, z niego wywodzi się instytucja prawa międzynarodowego, dla której używamy form liczby mnogiej.
8. schronienie — od wojny i przed bombami.
9. wolontariusz —  tysiące ludzi bezinteresownie niosących pomoc w sprawach drobnych i wielkich, poświęcających swój czas, wiedzę, umiejętności i zaangażowanie również wtedy, gdy opadnie entuzjazm wielkiej społecznej mobilizacji.